Czy są idealni szefowie? Jest ich chyba równie mało, jak idealnych podwładnych. Powiedzmy więc sobie, czego żądamy od kierownika doskonałego. Przede wszystkim musi być przykładem punktualności, pracowitości, koleżeństwa i wszystkich innych cnót urzędnika. Zdobywać autorytet powinien przez wyniki swej działalności i osobisty wkład, a nie bufo- nadą, krzykiem oraz wzbudzaniem lęku.
Wzorowy szef może zachować nawet pewien dystans, lecz zawsze dba o pracowników, okazuje im zainteresowanie, traktuje sprawiedliwie, troszczy się o ich warunki bytowe, niekiedy pomaga w trudnościach życiowych. Najzdolniejszych w miarę możliwości usamodzielnia, pozwalając, by „rozwinęli skrzydła”, a to stwarza właściwą atmosferę wśród pracowników i daje ludziom zadowolenie. Wie, widzi i słyszy wszystko, ale – dla siebie.
Apel do ambicji i okolicznościowe pochwały stawia wyżej niż robienie uwag i udzielanie nagan. -Jeśli jest mężczyzną, odnosi się z równą uprzejmością, a także rzeczowością do pięknych, młodych, jak i do siwych, starych pracownic.
Leave a reply